در مالزي و سنگاپور ، رهبران سياسي ملي اكثراً با پتانسيل اقتصادي در زمينه ي الكترونيك پذيرفته مي شوند ، آنها طرح هايي را براي قدرت نفوذ در امتياز رقابتي در اين عرصه به قصد رهبري در تكنولوژي اطلاعات تدبير مي نمايند . در سنگاپور ، ابتكار عمل به مثابه طرح " جزيره ي هوش " شكل گرفته است ، در حاليكه در مالزي كوشش براي ائتلاف پيرامون شناخت اموري مانند "بزرگراه چند رسانه اي" موضوعيت دارد . هر دو طرح از آمادگي محلي براي دست يابي به تكنولوژي كامپيوترهاي شخصي سود مي برند . بوسيله ي ساختاربندي انگيزه ها براي تشويق توسعه از طريق فعاليت هاي آي تي ، دو كشور اعتقاد دارند آنها بايد به مثابه " حلقه ي مركزي " براي ارتباطات و تجارت الكترونيكي پديدار شوند . مالكيت كامپيوتر تا درجه ي زيادي يك پديده ي شهري در بيشتر قسمت هاي جنوب شرقي آسيا بود ، اكنون حتي با پايان يافتن دهه ي 1990 ، اندكي بيشتر از 30 درصد از مالكان دفاتر اينترنتي سنگاپوري هستند ، و كامپيوتر هاي شخصي در تقريباً 40 درصد از خانه ها وجود دارد